RAGNAROK

                      RAGNAROK
Czym jest ragnarok- ragnarok jest uznawany za koniec świata, wielką wojnę, w której walkę stoczą bogowie Asów z Asgardu z olbrzymami pod wodzą Lokiego, gdy świat pochłonie morze i wojna, ma on narodzić się na nowo w którym nastąpi era szczęśliwości oraz świat bez żadnej przemocy

Kim jest Loki?

loki na początku był zwykłym chłopcem, który z czasem się dowiedział że jego matka była olbrzymką, więc jak wiadomo on też, z czasem znalazł go odyn, i uczynił go swoim przybranym synem, Loki miał poprowadzić Asów ku bitwie, i wygrać z olbrzymami.

Na zdjęciu można ujrzeć młodego lokiego, jeszcze nie wiedzącego że zostanie synem odyna, którego nienawidził

Kiedy ragnarok ma nastąpić?

Nie jest to takie proste, jest to przepowiednia, która gdy się spełni ragnarok nastąpi. Przepowiednia mówi że gdy Loki pokona Baldura (jest to bóg którego nie można zabić, jest nieśmiertelny) boga wiosny i sprawiedliwości, nastąpi sam początek ragnaroku, Loki zabił baldura strzałą z jemioły. Ragnarok zaczyna się od wieloletniej zimy po zabiciu Baldura, tak zwany fimbulwinter.

Bogowie nordyccy

Religia nordycka oraz ich bogowie- Centrum nordyckiego kultu była świątynia w Uppsali. Co dziewięć lat w świątyni tej odbywały się pogańskie obrzędy tak zwanego blodfest, czyli "święta krwi", w czasie którego składano między innymi ofiary z ludzidla przebłagania bóstw. Po schrystianizowaniu Szwecji w XI wieku świątynia w Uppsali upadła, a posągi bogów wyrzucono i zniszczono

A teraz kilka słów o bogach nordyckich, nie jest to takie proste Asów oraz Wanów

Asowie: są to najbardziej rozpoznawalni bogowie, między innymi dlatego że ich królem jest Odyn, a jego bratem jest Thor, bóg piorunów oraz burz. odyn jak i Thor posiadali swoich synów, też bardzo rozpoznawalnych chociażby z filmów marvela

Asowie wszyscy bogowie:

Odyn-najwyższy z bogów, władca Walhalli, bóg wojny i wojowników

Thor- bóstwo burzy i piorunów, bóg sił witalnych

Tyr- bóg wojny, prawa i sprawiedliwości

Baldur- bóg dobra, piękna, sprawiedliwości i wiosny, syn Odyna i Frigg

Hajmdal-bóg światła dziennego i tęczy, opiekun bogów, twórca podziału społecznego wśród ludzi

boginie z rodu Azów (Azyny):

• Frigg (Frija, Frick) – bogini miłości, opiekunka małżeństwa i rodziny, bóstwo płodności i bogactwa, żona Odyna, matka Baldura,
• Nanna - Bogini reprezentująca dobro,piękno i wiosnę
• Sif - Bogini zbóż

Tu można zobaczyć wygląd Baldura, boga wiosny, i sprawiedliwości, syna odyna.

Wanowie: to mniej rozpoznawalni bogowie, mimo iż są najlepszymi bogami i najsprawiedliwszymi dla ludzi, są to bogowie płodności oraz urodzaju.

Wanowie: wszyscy bogowie:

• Njörðr – bóstwo pokoju, urodzaju i płodności, opiekun myśliwych i żeglarzy, ojciec Frejra i Frei
• Skadi - bogini łowów i gór, żona Njorda
• Frejr (Freyr, Fro Ing) – bóg płodności, urodzaju i bogactwa, bóstwo pokoju i radości, syn Njörda, brat Frei
• Freja (Freyja, Frowa) – bogini piękna i miłości, bóstwo wegetacji roślin, córka Njörda, siostra Frejra jej poświęcony był piątek np. niem. Freitag

Na zdjęciu widać Freje, uznawaną za królową wanów.

Wikingowie – skandynawcy wojownicy, którzy od VIII wieku podejmowali dalekie wyprawy o charakterze kupieckim, rabunkowym lub osadniczym. W przypadku wypraw łupieżczo-handlowych mówi się o wikindze zachodniej i wikindze wschodniej.

-Organizatorami wypraw do krajów Europy zachodniej byli Normanowie duńscy i norwescy (czyli właśnie wikingowie), a także mieszkańcy dzisiejszej Szwecji południowej (prowincje Bohusian,Halland, Uppland, Skania i Blekinge).

-Normanowie szwedzcy, głównie Swionowie i Goci, organizowali wyprawy do krajów położonych na wschód i południe od ich ojczyzny, docierając do Bułgarii Kamskiej, Rusi Kijowskiej, Bizancjum, a nawet Kallifatu Bagdadedzkiego. Wikingowie dotarli też do Ameryki Północnej na długo przed Kolumbem. Dopłynęli do półwyspu Labrador – Winlandii (wschodnie wybrzeże Kanady).

Zdjęcie pokazujące typowy ubiór wikingów, zostało zrobione na festiwalu wikingów, źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wikingowie#/media/File:Viking_Festival,_Delamont_County_Park,_June_2012_(17).JPG

Sztuka wikingów

                                     Sztuka Wikingów 

Sztuka w okresie wikińskim- była przede wszystkim sztuką zdobniczą opartą na stylizowanych zwierzętach, choć były okresy gdzie powszechne stawały się motywy roślinne . Powyginane i zniekształcone zwierzęta tworzyły podstawę sztuki skandynawskiej od V wieku. Oczywiście Wikingowie nie oparli się wpływom zachodu, ale obce idee zapożyczano selektywnie i adaptowano do skandynawskich gustów. 

Poszczególne style sztuki wikińskiej dzieli się na sześć okresów:

Oseberg (750 - 840)

Pierwszy styl wziął swoją nazwę od grobowca odkrytego w Osebergu. Znaleziono tam wspaniały okręt użyty do pochówku, z przepięknymi motywami zdobniczymi. Najbardziej charakterystycznym motywem jest motyw tzw. "bestii chwytającej" - głowa w kształcie maski ze skręconym ciałem i z drapieżnymi łapami. "Bestia chwytająca" jest prawdopodobnie pochodzenia anglo-saskiego i pojawiła się w sztuce skandynawskiej ok. 8 wieku. Motywy znane z Osebergu odkryto także w grobowcu w Broa na Gotlandii.

Borre (835 - 970)

Nazwa pochodzi od miejscowości Borre w Vestfold w Norwegii gdzie w odkrytej łodzi znaleziono końskie wędzidła wykonane z brązu. Ten styl bierze swój początek bezpośrednio ze stylu Broa. Ma dwa zasadnicze motywy: bestię chwytającą i łańcuch pierścieniowy.
Bestia chwytająca różni się trochę od tej znanej ze stylu oseberskiego są to jednak różnice nieznaczne. Łańcuch pierścieniowy natomiast nie ma nic wspólnego z motywami zwierzęcymi - składa się po prostu ze splatających się okręgów i kwadratów.

Jellinge (880 - 1000)

Styl Jellinge wziął swoją nazwę od zwierząt w kształcie litery S na srebrnym pucharze z królewskiej komory grobowej w północnym kurhanie w Jelling w Danii. Charakterystyczne dla tego stylu są wstęgowe zwierzęta splatające się ze sobą i tworzące otwarty, przenikający się motyw. Styl Jellinge rozkwitał w pierwszej połowie X wieku i zachodził zarówno na styl Borre jak i późniejszy Mammen. Nietrudno więc znaleźć w nim połączenie motywów znanych z innych stylów.

Mammen (950 - 1060)

Styl Mammen zawdzięcza swoją nazwę odkryciu w miejscowości Mammen w Jutlandii. Odnaleziono tam grobowiec wysoko urodzonej osobistości z 970 roku a w nim m.in. inkrustowany srebrem rytualny topór z pięknym ornamentem.
Styl ten wyrósł bezpośrednio ze stylu Jellinge i bardzo często łączono je ze sobą. W stylu Mammen zwierzęta stały się większe, bardziej realistyczne i bardziej proporcjonalne.
Można powiedzieć, że Mammen był stylem przejściowym pomiędzy Jellinge i Ringerike. Jednak dopiero w czasie jego trwania zaczęto używać roślinnych motywów zdobniczych. Te nowe motywy były częścią wpływów z zachodniej Europy.

Ringerike (980 - 1080)

Ten styl wziął swoją nazwę od okręgu, w którym wydobywano czerwony pisakowiec na rzeźbione kamienie pomnikowe w Norwegii na północ od Oslo. Zwierzęta są tu mniej ważne i niemal nikną w gąszczu splecionych roślinnych wici.

Wikingowie na terenie Polski


Początek rozpraw o pochodzeniu Mieszka I i obecności normańskich Waregów w jego bezpośrednim otoczeniu wiąże się z odnalezieniem w XVIII stuleciu, w zbiorach Biblioteki Watykańskiej dokumentu Dagome Iudex. Moc sprawcza tego dokumentu sporządzonego prawdopodobnie w roku 991 mająca wartość dowodu sądowego jest podstawą świadczącą o granicach państwowości polskiej

Wygląd

Wbrew temu, co zobrazowano na stworzonych w XIX wieku romantycznych rysunkach, wikingowie nie nosili na hełmach rogów. Ubierali się w mało wyrafinowane ubrania. Ważniejsze od mody były ciepło i wygoda. Ubierali się warstwowo, żeby zapobiec oddawaniu ciepła. Ubiór bogatych wikingów nie różnił się wiele od biedniejszych. O pozycji społecznej świadczyła biżuteria oraz ozdoby, np. bogato zdobione brosze do spinania. Zarówno kobiety, jak i mężczyźni nosili zimą ciepłe rękawice oraz wełniane czapki, ich wygląd jest zupełnie inny niż tak jak wyobrażamy sobie to dzisiaj, czyli wojownik z hełmem z rogami.

Handel

Wikingowie byli wytrawnymi kupcami, podróżowali daleko poza Skandynawię. Mieszkańcom innych krain oferowali drewno, żelazo (niezbędne do wyrabiania narzędzi oraz broni), skóry fok i wielorybów, futra zwierząt, kły i kości morsów (przydatne rzeźbiarzom). Swoje towary wikingowie przewozili na znaczne odległości za pomocą statków handlowych (nazywanych byrdingami).

Własne dobra wikingowie wymieniali na towary miejscowe. Z Wysp Brytyjskich przywozili srebro, pszenicę i odzież; z krajów śródziemnomorskich – wino, ceramikę, złoto i sól. Żeglowali przez Bałtyk i dalej rzekami przez Ruś, aż do Konstantynopola i Jerozolimy. Z dalekich krain sprowadzali towary egzotyczne, jak przyprawy czy jedwab. Wikingowie handlowali również niewolnikami(najczęściej byli to jeńcy chrześcijańscy i Słowianie). Niektórzy niewolnicy zabierani byli do Skandynawii, do ciężkich robót budowlanych i na rolę, lecz większość była sprzedawana za srebro.

-Tutaj jest przykładny statek którym przewozili różne towary/